Besmettelijke hondenhoest of tracheobronchitis is een besmettelijke ziekte die de keel en luchtpijp aantast. Ze komt heel vaak voor in onze contreien en wordt overgedragen via (on)rechtstreeks contact tussen honden.

De ziekte kan door verschillende kiemen veroorzaakt worden, waarvan de belangrijkste de bacterie Bordetella bronchiseptica en het paraïnfluenzavirus zijn.

We treffen de ziekte hoofdzakelijk op plaatsen waar honden met elkaar in contact komen, zoals dierenasielen, hondenscholen, fokkerijen en dierenpensions, vandaar de vroegere naam 'kennelhoest'.

Het eerste symptoom van de ziekte is een kenmerkende heel droge hoest, waarbij het lijkt alsof uw hond iets in zijn keel zitten heeft. Dit doet zich in het algemeen voor na een inspanning, wanneer uw hond opgewonden is of door een eenvoudige aanraking van zijn keel. Deze hoest wordt vaak vergezeld van oog- en neusuitvloeiing, en kan zelfs leiden tot braken. 

De ziekte kan ook zorgen voor hoge koorts en algemene uitputting.

In de meeste gevallen geneest een gezonde hond die de ziekte heeft opgelopen spontaan. Toch kan de behandeling soms lang en ingewikkeld zijn. In een dergelijke situatie is volledige genezing moeilijk haalbaar. 

Zowel bij pups als bij oudere of verzwakte honden is het aangewezen om de ziekte met antibiotica te bestrijden, om te vermijden dat de hoest chronisch wordt en er complicaties optreden. 

Om gezondheidsproblemen in het algemeen te vermijden, zal de dierenarts aanraden om uw hond preventief te vaccineren tegen de ziekte als hij regelmatig contact heeft met soortgenoten.

Besmettelijke hondenhoest wordt op verschillende manieren overgedragen:

• door rechtstreeks contact, 'neus aan neus': wanneer honden elkaar besnuffelen;
• via de lucht: wanneer een hond in de nabijheid van een soortgenoot hoest;
• via onrechtstreeks contact: via de kleding of handen van mensen die uw hond aaien nadat ze een besmet dier hebben aangeraakt.  

Om de ziekte te vermijden, raden we u dus aan om:

• uw huisdier zo veel mogelijk weg te houden van hoestende honden;
• uw handen te wassen als u een andere hond geaaid hebt;
• uw huisdier jaarlijks tegen de ziekte te vaccineren. 

Raadpleeg uw dierenarts in verband met de vaccinatiemogelijkheden!

Het paraïnfluenzavirus is een erg besmettelijk ademhalingsvirus dat kennelhoest bij honden veroorzaakt. Ook al is dit virus op zich niet heel gevaarlijk, het effent het pad voor andere ziekteverwekkers, met inbegrip van Bordetella bronchiseptica, de bacterie die verantwoordelijk is voor de symptomen van kennelhoest.

Zodra uw hond genezen is, blijft hij ongeveer twee weken lang drager van het paraïnfluenzavirus! Uw dier kan het virus dus altijd overdragen aan andere soortgenoten, door te hoesten of via contact.

Vaccinatie blijft de beste manier om besmetting te vermijden! Is uw dier beschermd? Controleer regelmatig het vaccinatieboekje van uw hond om geen enkele vaccinatie te missen.

Bordetella bronchiseptica is een bacterie die diverse ademhalingsproblemen veroorzaakt bij onze huisdieren. Het is deze bacterie die verantwoordelijk is voor de symptomen van kennelhoest.  

Aarzel nooit om uw dierenarts te raadplegen als uw hond regelmatig hoest. Naast kennelhoest zijn er nog heel wat andere ziekten waarbij hoest voorkomt die gevaarlijk kunnen zijn voor uw dier, met name hart- en longaandoeningen.

Bovendien is het aangeraden om uw hond tegen kennelhoest te vaccineren als hij regelmatig contact heeft met soortgenoten, met name in de hondenschool, of tijdens een verblijf in een hondenhotel.

Het parvovirus wordt ook 'hemorragische gastro-enteritis' genoemd en is een uiterst besmettelijke virale ziekte die vooral jonge honden treft, omdat hun afweersysteem kwetsbaarder is. 

De ziekte die door het uiterst gevaarlijke parvovirus wordt veroorzaakt, verspreidt zich heel snel in de omgeving, hoofdzakelijk via de uitwerpselen van besmette honden. Uw huisdier kan het parvovirus echter ook oplopen via rechtstreeks contact met een hond die drager is van het virus, of via door hem besmette voorwerpen (kleding, schoenzolen, vloer).

De eerste symptomen van de ziekte verschijnen enkele dagen na besmetting met het virus. U merkt bij uw huisdier eerst en vooral:

• verlies van eetlust;
• grote vermoeidheid;
• en eventueel hoge koorts.

Vervolgens, ongeveer tien dagen na de besmetting, valt het virus het maagdarmstelsel van het dier aan, wat symptomen zoals zware misselijkheid en braken teweegbrengt evenals een ernstige diarree die bloed kan bevatten. 

Deze tweede fase wordt ook gekenmerkt door ernstige dehydratatie. 

Bovendien brengt het virus ernstige schade toe aan de immuniteit van de hond, zodat hij gevoeliger wordt voor andere ziekteverwekkers.

Als u denkt dat uw hond de ziekte heeft opgelopen, raadpleeg dan onmiddellijk uw dierenarts en neem indien mogelijk een staal van zijn uitwerpselen mee. De dierenarts zal dan enkele onderzoeken uitvoeren om te bepalen of uw dier besmet is. 

In geval van besmetting wordt uw hond onmiddellijk gehospitaliseerd en krijgt hij een behandeling die het virus moet helpen bestrijden (infuus voor hydratatie, antibiotica). Momenteel bestaat er geen geneesmiddel dat het parvovirus rechtstreeks kan doden.

Zelfs bij een vroege detectie en behandeling is de ziekte vaak dodelijk voor onze dieren. Gelukkig bestaan er vaccins om honden preventief tegen het parvovirus te beschermen. Vraag advies aan uw dierenarts!

Het parvovirus is erg gevaarlijk. Beter voorkomen dan genezen dus! Dankzij een vaccinatie tegen het virus is uw hond permanent beschermd.

Leptospirose is een ziekte die veroorzaakt wordt door een bacterie die in vele dieren aanwezig is (knaagdieren, runderen, varkens, paarden, honden en katten) en die zich hoofdzakelijk in de zomer en het begin van de herfst verspreidt. 

Bij honden veroorzaakt de ziekte problemen aan de nieren en de lever, maar ze kan ook andere organen aanvallen.

De ziekte verspreidt zich snel en wordt door dieren vooral via urine overgedragen. De bacterie die verantwoordelijk is voor leptospirose, vermenigvuldigt zich in de besmette gastheer en wordt vervolgens via diens urine afgegeven om zich uiteindelijk in de bodem en het water te bevinden. Bacteriën kunnen in een dergelijke omgeving heel lang overleven.

Uw hond kan ook besmet worden via rechtstreeks contact met een ander besmet dier (andere hond, knaagdier enz.):

• via fysiek contact;
• via geslachtsverkeer;
• via overdracht van de moeder naar de foetus;
• via een beet;
• via de inname van besmet vlees.

Het risico op besmetting is groter voor honden die veel tijd buiten doorbrengen, vooral op het platteland.

De symptomen van leptospirose zijn niet altijd duidelijk en kunnen ernstig of minder ernstig zijn. In het algemeen bedraagt de incubatiefase (de termijn tussen de besmetting en het verschijnen van de eerste symptomen) een week. 

Eerst en vooral treedt een hoge koorts op, wat zich uit in een droge en warme neus maar ook grote dorst. Het besmette dier kan ook lijden aan een verlies van eetlust en braken: 

Leptospirose kan diverse organen aantasten, met verschillende symptomen:

• Nieren: Als de ziekte de nieren aantast, kunt u een verschil merken in de urine van uw hond (mogelijke rode verkleuring) en in de frequentie ervan (ofwel vaker, ofwel bijna geen).
• Lever: Wanneer ze de lever aantast, veroorzaakt leptospirose geelzucht bij uw dier.  
• Longen: Als de longen getroffen zijn, dan kan de bacterie diverse ademhalingsmoeilijkheden en hoest (soms vergezeld van bloed) veroorzaken.
• Ingewanden: De ziekte kan ook diarree veroorzaken (met bloed of een sterke verkleuring van de uitwerpselen).
• Spieren: Leptospirose kan tot spiertrillingen leiden.
• Ogen: Het bindvlies en oogwit kunnen rood worden.

Als u symptomen van de ziekte opmerkt bij uw hond, of u twijfelt, ga dan onmiddellijk naar de dierenarts zodat deze grondige onderzoeken kan doen.

Een besmette hond heeft onmiddellijke medische zorg nodig. Wacht dus niet om uw dierenarts te raadplegen!

In geval van besmetting zal uw dierenarts antibiotica voorschrijven om de voortgang van de ziekte te belemmeren. Of uw dier geneest hangt af van diverse factoren, zoals zijn leeftijd, de ernst van de besmetting en hoe snel de behandeling is gestart.

Ook al verhoogt behandeling de kans op genezing van uw dier, ongeveer een hond op twee overlijdt aan de ziekte of lijdt aan nawerkingen zoals chronisch nierfalen.

Een jaarlijkse vaccinatie tegen leptospirose is de doeltreffendste manier om uw dier en uw hele gezin te beschermen.

Om contact met de bacterie die de ziekte veroorzaakt te vermijden, laat u uw hond best niet in de buurt van stilstaand water komen (kleine plassen, vijvers, poelen) en vermijdt u elk contact met knaagdieren. 

De hondenziekte wordt veroorzaakt door een virus uit de familie van de mazelen. Het is een bijzonder ernstige aandoening bij honden. Hoewel ze op alle leeftijden voorkomt, zijn pups het meest kwetsbaar voor het virus. Als honden niet gevaccineerd zijn en besmet raken, is dit voor de meeste dieren dodelijk. 

Hondenziekte wordt voornamelijk overgedragen via de lucht, wanneer een besmette hond niest, of via een nauw contact, bv. 'neus aan neus'. Gelukkig blijft het virus niet lang leven in de omgeving en kan het uitgeschakeld worden door de besmette plaats te ontsmetten.  

Een hond met hondenziekte vertoont eerst een hoge koorts die 24 tot 48 uur kan duren. Nadien kunnen de volgende ziekteverschijnselen optreden:

• Neus- en oogafscheiding;
• Niesbuien;
• Hoest;
• Nervositeit;
• Een huidverdikking ter hoogte van de snuit en zoolkussens. 

Deze symptomen kunnen gepaard gaan met grote vermoeidheid, verlies van eetlust, braken en diarree. 

Als u twijfelt of uw hond hieraan lijdt, raadpleeg dan zo snel mogelijk uw dierenarts, die bloed kan afnemen ter controle. 

Er bestaat jammer genoeg geen enkele behandeling om het virus te bestrijden. Honden die de hondenziekte overleven, lijden in het algemeen aan ernstige nawerkingen en krijgen epilepsieaanvallen. 

Vaccinatie blijft de beste preventie tegen hondenziekte. Bespreek het met uw dierenarts!

Hepatitis is een uiterst besmettelijke virale ziekte die dodelijk is voor honden. Ze wordt overgedragen door rechtstreeks contact en via de urine, uitwerpselen of speeksel van besmette dieren. 

Niet-beschermde honden die de ziekte oplopen, kunnen al na enkele uren overlijden! Bovendien is het virus heel hardnekkig: het kan maandenlang in de omgeving overleven in afwachting van een nieuwe gastheer en is bestand tegen ontsmettingsmiddelen. 

In het algemeen bedraagt de incubatiefase (de termijn tussen de besmetting en het verschijnen van de eerste symptomen) 4 tot 10 dagen. 

Zodra het virus het organisme is binnengedrongen, besmet het via het bloed diverse organen van het dier, vooral de lever.

De symptomen kunnen variëren van eenvoudige koorts tot een ernstige ontsteking met de dood tot gevolg. In sommige gevallen vertonen besmette honden ook geelzucht. 

Het is echter ook mogelijk dat de ziekte tot een onmiddellijke dood leidt zonder dat er sprake is van zichtbare symptomen. 

Naast de ondersteunende behandelingen blijft vaccinatie de beste bescherming tegen hepatitis! Raadpleeg uw dierenarts om geen enkele vernieuwing te missen.

Hondsdolheid is een altijd dodelijke ziekte die door het rabiësvirus veroorzaakt wordt en alle zoogdieren kan treffen, ook de mens. 

De ziekte wordt overgedragen via het speeksel van een besmet dier en veroorzaakt in het algemeen hersenbeschadiging met agressief gedrag tot gevolg. 

Het rabiësvirus is erg kwetsbaar en overleeft niet in de omgeving. Het risico om de ziekte op te lopen via een voorwerp dat besmet is door contact met speeksel is dan ook klein.  

De incubatieperiode van hondsdolheid varieert van enkele dagen tot meer dan een jaar. Zodra de ziekte zich in de hersenen heeft genesteld, veroorzaakt ze een hersenontsteking die in nauwelijks enkele dagen tot de dood leidt. 

Hoewel bepaalde vormen van de ziekte geen specifieke symptomen vertonen, zijn andere vormen net heel zichtbaar, zoals de 'furieuze' vorm van hondsdolheid die zich in drie fasen ontwikkelt: 

• Een eerste fase waarin de ziekte een lokale ontsteking veroorzaakt, die zich manifesteert door koorts en kleine wijzigingen in humeur en gedrag. Tijdens deze fase vertragen de oogreflexen en verandert het geblaf van het dier;
• De tweede fase wordt gekenmerkt door agressief gedrag, coördinatieproblemen, desoriëntatie of ook stuiptrekkingen. In deze fase bijt de hond vaak en slikt hij allerlei voorwerpen in;
• In de derde fase kan de hond zich moeilijk bewegen, wat leidt tot verlamming en vervolgens de dood van het dier.

Zodra de ziekte is vastgesteld, is er jammer genoeg geen enkele manier om ze te bestrijden en is ze altijd fataal. 

Vaccinatie is momenteel de beste manier om uw dier tegen hondsdolheid te beschermen. Vraag altijd advies aan uw dierenarts, vooral als u van plan bent uw huisdier mee te nemen op reis.