Diabetes is een chronische ziekte die wordt veroorzaakt door een tekort aan of een slechte regeling van de insuline in het lichaam. 

Insuline is een hormoon dat door de alvleesklier (het orgaan achter de maag) geproduceerd wordt. Het regelt het suikergehalte in het bloed en zorgt ervoor dat de suiker door ons organisme als energiebron wordt gebruikt. 

Bij een kat die aan diabetes lijdt, is de productie van insuline door de alvleesklier verstoord, wat ervoor zorgt dat het dier zijn bloedsuikerspiegel niet kan doen dalen. De glucose stapelt zich dus in het bloed op en veroorzaakt diverse gezondheidsproblemen voor het dier.

Net zoals bij mensen komt diabetes vaak voor bij onze besnorde vrienden. Naar schatting 1 op de 200 katten krijgt ermee te maken, een percentage dat al enkele jaren in opmars is. 

Doorgaans ontwikkelt diabetes zich bij katten van middelbare leeftijd. Bepaalde, hieronder vermelde factoren verhogen het risico op de ziekte:

• Zwaarlijvigheid: Overgewicht is bij dieren een heel grote risicofactor in de ontwikkeling van diabetes.
• Castratie: gecastreerde katers worden het vaakst door de ziekte getroffen.   
• Het nemen van geneesmiddelen: De toediening van bepaalde geneesmiddelen (corticoïden) of de inname van de pil bij kattinnen kan verstoringen van het suikermetabolisme in het lichaam veroorzaken.

Als er in de familie van uw dier bovendien een voorgeschiedenis van diabetes is, dan loopt het een groter risico om de ziekte te krijgen. 

Sommige rassen, tot slot, zijn vatbaarder voor diabetes dan andere, zoals bijvoorbeeld de Heilige Birmaan.

Diabetes uit zich via verschillende symptomen die u gemakkelijk bij uw dier kunt herkennen:

• Buitensporige dorst;
• Plasproblemen (vaak zichtbaar doordat de kat onzindelijk wordt): urine buiten de kattenbak, bloedsporen, pijn.
• Gewichtsverlies ondanks een toegenomen eetlust, te wijten aan het feit dat het lichaam de glucose niet goed kan opnemen;
• Gebrek aan energie, vermoeidheid;
• Een vale en droge vacht.

De ziekte ontwikkelt zich eerder traag en subtiel, maar zonder aangepaste behandeling kunnen de complicaties dramatisch zijn. 

Als u ziektesymptomen opmerkt bij uw kat, is het belangrijk om uw dierenarts zo snel mogelijk te raadplegen. Om een diagnose te stellen, zal hij bloed afnemen of de urine van uw dier analyseren.

Hoewel er geen enkel geneesmiddel is om de ziekte te genezen, kan uw kat een perfect normaal en actief leven leiden als hij een specifieke behandeling volgt, die u gemakkelijk kunt toedienen. 

De behandeling van diabetes bestaat uit een dagelijkse toediening van insuline. In de meeste gevallen moet de insuline twee keer per dag worden toegediend. 

De eigenaar van een kat met diabetes moet dus leren om de insuline onder de huid van zijn dier te injecteren. Gelukkig bestaan er tegenwoordig, net als voor mensen, insulinepennen waarmee de insuline gemakkelijker kan worden toegediend.  

De vereiste dosis wordt door de dierenarts bepaald. Hij berekent een basishoeveelheid volgens het gewicht van uw kat. Hij zal ook aandachtig de gezondheid van uw dier opvolgen om de maatregelen indien nodig bij te sturen. In deze fase zal de dierenarts op specifieke tijdstippen na het toedienen van de insuline het bloedsuikergehalte met een glucosemeter controleren. Zodra de juiste dosis insuline bepaald is, zult u al snel verbetering zien in de gezondheidstoestand van uw dier.

Gelijktijdig met de toediening van de insuline moeten er enkele wijzigingen doorgevoerd worden in het leven van een kat met diabetes, vooral op het vlak van voeding: 

• Zorg ervoor dat uw dier een optimale fysieke conditie en gewicht heeft;
• Geef hem voedsel dat speciaal gemaakt is voor katten met diabetes (arm aan koolhydraten);
• Geef hem zijn maaltijd net voordat u de insuline toedient. 

Omdat de insulinedosis afhangt van de hoeveelheid glucose die uw dier elke dag nodig heeft, is een heel regelmatige voeding belangrijk. Uw kat moet dus elke dag verplicht dezelfde hoeveelheid voedsel krijgen, waarvan de samenstelling zo vaak mogelijk dezelfde moet zijn.

Bij een te laag bloedsuikergehalte ontvangen de hersenen van uw kat onvoldoende brandstof, wat zijn leven in gevaar brengt. Hoewel dit fenomeen op elk ogenblik van de dag kan voorvallen, komt het het vaakst voor tussen 3 en 7 uur na toediening van de insuline.

Het eerste symptoom van een te lage bloedsuikerspiegel bij katten is een onverwachte honger en kan gepaard gaan met een opgewonden toestand of net lusteloosheid.

Als de bloedsuikerspiegel blijft dalen, zal uw kat beginnen trillen of vreemde bewegingen maken (vallen, trappelen). 

Uw kat zal ten slotte in een diepe slaap vallen waaruit hij moeilijk of zelfs onmogelijk te wekken is. 

Zodra u de eerste symptomen van een te lage bloedsuikerspiegel opmerkt bij uw kat, moet u zo snel mogelijk reageren om het suikergehalte in zijn bloed te doen stijgen. Geef hem daartoe onmiddellijk een maaltijd. 

Als hij niet langer in staat is om te eten, kunt u hem druivensuiker of een oplossing met honing geven. Als de toestand van uw kat niet onmiddellijk verbetert, is het vitaal om onmiddellijk contact op te nemen met uw dierenarts.

Katten met diabetes moeten in het algemeen levenslang met insuline behandeld worden. In bepaalde uiterst zeldzame gevallen kan zich echter een remissie voordoen, waarbij de symptomen verdwijnen. De kat heeft dan niet langer insuline nodig, maar wel een strikt dieet en regelmatige opvolging. Deze situatie, die vaak voorbijgaand is, kan het resultaat zijn van een vroegtijdige en nauwgezette behandeling.

Hypothyreoïdie is een hormonale ziekte die vaak voorkomt bij katten en het gevolg is van een te lage productie van schildklierhormonen. 

Deze laatste, geproduceerd door de schildklieren in de hals, spelen een fundamentele rol in de normale werking van het lichaam en de regeling van het metabolisme: haargroei, lichaamstemperatuur, werking van het hart, enz. 

De ziekte kan alle katten treffen, zowel mannetjes als vrouwtjes, en komt gewoonlijk voor op de leeftijd tussen 2 en 6 jaar.

Als er onvoldoende schildklierhormonen worden aangemaakt, beïnvloedt dit het normaal functioneren van de kat, wat leidt tot diverse symptomen: 

• Gebrek aan energie, vermoeidheid;
• Gedragsproblemen;
• Gewichtstoename;
• Vachtverlies, een dalende vachtkwaliteit.

Omdat de symptomen en hun intensiteit bij elke kat variëren, is het niet eenvoudig om de ziekte te detecteren. In geval van twijfel raden we u aan om altijd uw dierenarts te raadplegen. 

Uw dierenarts kan via verschillende onderzoeken bepalen of uw kat aan hypothyreoïdie lijdt. De behandeling, die heel eenvoudig en weinig beperkend is, bestaat uit de toediening van een vervangend schildklierhormoon. Ze zal snel de gezondheid van uw dier verbeteren, waardoor zijn vacht er na enkele weken opnieuw als voorheen zal uitzien.

Vervolgens is een regelmatige opvolging bij de dierenarts nodig om het gehalte aan schildklierhormonen bij uw huisdier te controleren. Met een goede behandeling kan uw kat dus een lang en gelukkig leven aan uw zijde leiden!

Hyperthyreoïdie is een hormonale ziekte die vooral bij oudere katten voorkomt en te wijten is aan een te hoge productie van schildklierhormonen. 

Deze laatste, geproduceerd door de schildklieren in de hals, spelen een fundamentele rol in de normale werking van het lichaam en de regeling van het metabolisme: haargroei, lichaamstemperatuur, werking van het hart, enz. 

Bij katten gebeurt het dat de schildklier zonder bijzondere reden opzwelt, met als gevolg een overproductie van hormonen of hyperthyreoïdie. 

Alle volwassen katten (vooral als ze ouder dan 10 jaar zijn) kunnen getroffen worden. Hoe ouder de kat wordt, hoe groter het risico.

Als er te veel schildklierhormonen geproduceerd worden, beïnvloeden ze de normale werking van het lichaam, wat leidt tot diverse symptomen: 

• Gewichtsverlies, vooral als de eetlust toeneemt;
• Ongewone opwinding;
• Een gedragswijziging, angst, agressiviteit, buitensporig lawaai;
• Een grotere dorst en vaker urineren;
• Spijsverteringsproblemen (braken, diarree, zachte ontlasting);
• Een vale en slecht onderhouden vacht;
• De verschijning van een knobbeltje in de hals.

Hypothyreoïdie kan ook leiden tot een hogere hartslag evenals hartruis. Als de ziekte niet wordt behandeld, kan ze op termijn fataal aflopen.

Merkt u ongewoon gedrag op bij uw kat? Raadpleeg dan onmiddellijk de dierenarts! Als de ziekte na diverse onderzoeken en bloedafnamen is vastgesteld, zal uw dierenarts een aangepaste behandeling voorstellen:

• In het algemeen zal uw dierenarts u pillen voorschrijven en de juiste dosis bepalen;
• Als uw kat altijd binnen blijft, kunt u de ziekte ook onder controle krijgen met een strikt dieet zonder jodium;
• Als de nieren van uw kat goed werken, dan kan de dierenarts u een scintigrafie voorstellen, waarbij de zieke zones worden bepaald die chirurgisch kunnen worden verwijderd;
• Tegenwoordig wordt chirurgische behandeling echter steeds vaker vervangen door een techniek die jodiumtherapie wordt genoemd, waarbij het jodium het zieke schildklierweefsel vernietigt maar het gezonde weefsel spaart. Met deze methode geneest het dier in bijna alle gevallen, maar, de behandeling kan niet altijd voorgeschreven worden.

Dankzij een goede behandeling krijgt uw kat opnieuw een goede levenskwaliteit en kan hij bij u een lang leven leiden!